زیبایی زندگی شکل خاص خودش را دارد

وسوسه ها ولم نمی کنند
وسوسه هایی که همیشه ساز مخالف می زنند
وسوسه هایی که همچون دسته ای از کرم ها لابه لای موهایم بازی می کنند
وسوسه هایی که هرگز نمی توانند بگویند : سین
وسوسه هایی که وسواس عجیبی به زندگی دارند
وسوسه هایی که هر روز با صداهایی عجیب شعرهایشان را زمزمه می کنند
وسوسه هایی که شاید الهی باشند و شاید گاهی دور از ذهن
وسوسه هایی که مرا می شناسند ... ولی من به یاد نمی آورم
وسوسه ها رهایم نمی کنند
این وسوسه ها بهانه اند برای اینکه با خود بگویم :
شاید در خواب از شدت گرسنگی کرم هایی را خورده باشم
شاید مزه ماکارونی مادر هنوز از نوک زبانم نرفته باشد
و شاید اینها همه آرزویی دور باشند که هرگز به آن دست پیدا نخواهم کرد
و شاید باید وسوسه ها را چرخ کنم ....