گاهی اوقات که به اینجای خط می رسی
با خودت می گی : رو به جلو با تمام قدرت
ولی توی ذهنت یکی بهت می گه : تو که تا اینجا اومدی
این همه هم زحمت کشیدی ... حالا یه خورده هم استراحت کنی بد نیست
و تو قبول می کنی و می شینی
همینطور که درد رو توی پاهات احساس می کنی به بقیه راه نگاه می کنی
اونقدر طولانیه که نمی تونی انتهاش رو ببینی و اونجاست که دستات رو می ذاری
روی زانوهات و میگی : برم بهتره تا اینکه وقتم رو از دست بدم و بشینم اینجا
و همینطور که شروع به راه رفتن می کنی به خودت دوباره می گی :
حالا وقت واسه استراحت کردن هست بذار برسم اونوقت یه دل سیر استراحت می کنم
و جالبیش اینجاست که همه ی ما هرگز به اون نقطه ای که دلمون می خواد که
یک دل سیر استراحت کنیم و از مسیری که اومدیم لذت ببریم نمی رسیم
چون بیشتر می خوایم ... خیلی بیشتر ....
زندگی ساده تر از این حرفاست ..... خیلی ساده تر ..............
ای کاش بشه که به خودمون گاهی وقت بدیم برای دیدن . فهمیدن . حس کردن . لذت بردن
و استراحت کردن
تصویر امروز من : اشک های مریم حیدر زاده ( تاثیر گذار بود واسه من )
